Burn-out, een zegen in vermomming
Naast mijn bedrijf werk ik momenteel een paar dagen per week bij de overheid. Zojuist, bij het naar buiten lopen, ontstond er een kort maar mooi gesprekje met een collega.
Collega; En, hoe gaat het?
Bas; Prima, wel een beetje passieloos werk
C; ja, de voldoening moet je er wel een beetje zelf uit halen hè
B; Oké, het is leuk om klanten blij te maken. Ik heb hiernaast nog een eigen bedrijf in coaching en training en ijsbaden en zo en dat heeft toch wel écht m’n passie. En met jou?
C; ik ben aan het re-integreren.
B; fysiek of burn-out?
C; burn-out, we hebben ook wel veel te verstouwen gehad de afgelopen tijd. Wel 11 mensen mogen wegbrengen (overleden), een dementerende oma, mijn vrouw is nu in de nachtdienst gaan werken en ons kindje is nu 15 maanden, maar sliep in het begin bijna niet
B; ja, tropenjaren dus, ik herken het wel, maar die van mij zijn pubers, die slapen wel
C; het liefst de hele dag zeker?
B; juist, en sport je ook
C; nee, ik sport niet, maar heb wel muziek als hobby
B; dat is mooi, daar zou ik zeker mee bezig blijven
C; en ik heb ook wel van alles gedaan om er weer in te komen en krijg ook nog steeds hulp
B; de dingen doen waar je blij van wordt is belangrijk. Ze zeggen (ik aarzel even of ik het M-woord zal noemen) niet voor niets, bij meditatie; mediteer iedere dag 20 minuten,behalve als je het te druk hebt, dan een uur
C; ja, dat doe ik dus ook, ik mediteer dagelijks 5 x 5 minuten,na ieder uur ga ik even naar boven naar de meditatie ruimte (ja, ook de overheid heeft die inmiddels) en mediteer ik even vijf minuten, of luister een nummer
B; ah, heel goed, even uit alles waar je op dat moment in zit
C; klopt, even uit het denken en in het zijn, dat is de truc
Terwijl we verder lopen naar zijn auto en mijn fiets denk ik; kijk, die heeft het begrepen. Zou hij ook tot dit besef zijn gekomen zonder de burn-out?
