We zijn allemaal superhelden. Sterker, we zijn nog veel meer dan dat, maar beter nemen we in dit veld van onbegrensde mogelijkheden dát nu als eerstvolgende uitgangspunt. Piketpaaltjes slaan, zou mijn vroegere manager zeggen. Stap voor stap.
En ik werd vanochtend blij wakker, want ik ben een inzicht rijker. Eén van mijn superkrachten is dat ik parallelle realiteiten waarneem.
Ik liet mij wel eens vertellen, zelfs door bepaalde leraren, dat ik een visionair ben. Mijn visie werd geprezen en ik werd ervoor gecomplimenteerd. Het beeld dat ik daarbij had en wat ik wel eens merkte ook, is dat ik vooral mogelijkheden zag in situaties. Uitkomsten.
Soms durfde ik ze niet eens uit te spreken, dan wist ik gewoon dat het de hoogst mogelijke visie was voor dat moment en dan ging m’n lichaam direct in de fight/flight en vooral de freeze modus. Ik wou gewoon iets zeggen, maar m’n hard ging tekeer alsof ik elk moment een serenade zou gaan zingen en iemand ten huwelijk zou vragen of zo.
Enfin, ik zie dus wel eens visies, mogelijkheden, en ga dan aan de slag ermee. Wat duwen en trekken, in actie komen. Soms werkt dat, meestal niet. Het ontvangen vd visie is blijkbaar genoeg, de aandacht, de intentie erop, punt. De appel valt wanneer hij rijp is.
Nu echter werd ik wakker met dit besef; het ís geen vooruitziende blik. Tijd bestaat immers niet eens. Daarnaast vonden er een paar gebeurtenissen plaats afgelopen week, welke tot dit inzicht van het zien van parallelle realiteiten leidden. “Ik weet ook niet waarom ik dat heb gezegd”, zei iemand, wat leidde tot een shift naar een andere verhaallijn.
Tevens herinner ik me uit de zowel de tijd dat ik binnen de jeugdhulpverlening als binnen de financiële dienstverlening werkte, dat mijn kracht zat in het naast iemand gaan staan en van daaruit de verschillende keuzen met dito tijdlijnen en mogelijkheden te kunnen schetsen.
Ik begrijp nu ook waarom ik vaak moeite had met kiezen. Het was nooit een eenvoudige keuze van ‘groen of rood, Angelique of Zilla, die baan of die baan. Vaag binnen mijn bewustzijn lichtte daarbij het hele vervolg van mijn leven al op; kies ik voor dit, dan… kies ik voor dat, dan… Dit leidt meestal ook tot een overvloed aan mogelijkheden. Let op; het is comfortabel, niet altijd wenselijk, je te voegen naar je huidige levenssituatie, welke de uitkomst is van eerdere keuzes. Veranderen én kiezen is echter mogelijk, iedere nanoseconde.
In die zin zit ik gewoonlijk niet zo vast in mijn leven, eerder hangt het af van besluiten nemen. En of het belangrijk is welk besluit je neemt? Dat is een mooie vraag voor een volgende keer. Wat is jouw superkracht, jouw kriya? Besef, zoals ik dit stukje begon, dat dit niet het einddoel is, maar geniet ervan voor dit moment, speel ermee, open jezelf ervoor en geef het de aandacht welke het verdient…
