Oh Rama, mijn mind maakte overuren…

We are the container wich contains everything. Dat is een prachtige wetenschap. Toch wordt het, gedefinieerd door het brein, ook weer zo’n concept. Jouw mooiste droomleven, heroïsche verhalen en wonderlijke ervaringen, gereduceerd tot een stand-beeld. Je hoeft geen standbeelden te aanbidden, wanneer álles, en meer, in jouzelf is te vinden en te ervaren…

Bevangen door de zintuigen ervaar je slechts het geprojecteerde universum

Als ware alles één magische zee, waarin alle ervaringen, krachten, en energieën reeds aanwezig zijn. Van daaruit komt een laserstraal, een bundel licht dat een universum projecteert. Binnen de projectie vormen zich werelden en in die werelden wezens, en één van die wezen ben jij. Bevangen door de zintuigen ervaar je slechts het geprojecteerde universum. Iedere ervaring lijkt er één op zich, je verlangt ernaar en je raakt ze weer kwijt. Ze komen op en gaan onder, fijne en minder fijne. Zoals de zon eigenlijk ook nooit op of ondergaat, zo is alles dat er te ervaren is altijd aanwezig, niet buiten maar ín onszelf.

Is er dan überhaupt nog sprake van voetafdrukken?

Wanneer we niets meer hoeven na te streven buiten onszelf, stel je dan eens voor hoe klein je ecologische voetafdruk wordt. Wanneer we tevreden kunnen zijn met een beetje minder, daardoor ineens veel intenser (be)leven. Omdat in die tevredenheid meer zichtbaar en voelbaar wordt dan we ooit kunnen verwerven. Is er dan überhaupt nog sprake van voetafdrukken? Of voegen we er juist meer moois aan toe?

Wat meer zouden we ons kunnen wensen dan onszelf daarin ten dienste te stellen?

Mijn moeder zei me ooit eens: “Ik wou dat we jullie ook iets zouden kunnen nalaten”. En terwijl ik hard werkte om een bepaald leven te manifesteren en bezig ben de plek waar ik geboren ben te kunnen behouden besef ik mij dat het er al ís. Wanneer ik mijn handelen om toekomstige vruchten te verwerven transformeer naar liefdevolle dienstbaarheid aan dat wat er wil gebeuren. Dan is alles reeds aanwezig in ieder moment. Zij laten een prachtig stukje aarde, natuur na. Dat zichzelf voorziet van inkomsten om de plek in stand te houden en nog mooier te maken. Wat meer zouden we ons kunnen wensen dan onszelf daarin ten dienste te stellen? Het streven naar meer is wat ons beseffen en (h)erkennen vertroebelt.

Dat geldt voor mijn zus en mij op microniveau en het geldt tegelijkertijd voor iedereen op macroniveau. De aarde voorziet in alles, doch streven we naar meer, op zoek naar het geluk dat ergens op ons wacht. Terwijl het hele universum aan ervaringen reeds in ons besloten ligt… Mijn leven is er een schaalmodel van en ik zal mij eraan blijven wijden deze wetenschap van het onuitputtelijke en oneindige Zelf zichtbaar te maken.

Genoeg redenen om het leven te vieren en er ruimte aan te geven!

Verder ben ik me op 3-d niveau gelukkig ook steeds vaker bewust van alle rijkdom waarin we ons bevinden. Beseffen, (h)erkennen is de grace. Mijn vrouw met ballen (een ’temper’), welke me verankerd houdt in deze aardse realiteit. Twee pubers, welke soms pubergedrag vertonen en zich daar tegelijkertijd bewust van zijn, zodat we er ook samen om kunnen lachen (“Dat is ironisch bedoeld pap”). Een stel ouders en schoonouders, welke nog steeds kunnen lachen en helder van geest en ledematen zijn. Onze baantjes en bedrijven, leuke buren, fijne vrienden en natuurlijk dat we (onze ‘avatars’) zelf ook gezond zijn. Reden om het leven te vieren en er ruimte aan te geven! Er naar te luisteren, het tegemoet te treden en te omarmen. En zich vooral te laten ontvouwen.

Om Namah Shivaya (Buig voor het hoger Zelf)

Tat tvam asi (Dat ben jij)

In Loving service,

Vasudev